Kąkol
Mak
Naparstnica
Jastrun
...
MY LUDZIE XXI WIEKU
jesteśmy dumni
nieczuli
obojętni
lecimy na księżyc
przenosimy góry
budujemy wieżowce
lasery i pociągi widma
jesteśmy silni
cyniczni
wielcy
na widok uczucia
wzruszamy pogardliwie ramionami
to takie staroświeckie
w erze kosmosu
dopiero nocą
w samotności
gryziemy ręce do krwi
dopiero gdy przyjdzie miłość
jesteśmy bezsilni
z bólu tłuczemy głową o ścianę
możemy być wreszcie sobą
zostawić za drzwiami
stanowiska
tytuły
nikt nie widzi
rano znów włożymy maski
aby ukryć naszą nicość
i grać ludzi XXI wieku
Daglezja
Dag, a skąd tyle pesymizmu o naszych uczuciach i własnym ja?! Naprawdę masz aż tak złe mniemanie o ludziach?
OdpowiedzUsuńPozdrawiam pięknie :)
Chciałabym się mylić Asmodeuszu.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam letnim uśmiechem.:)
Jak zwykle jestem zachwycony twoimi Daguniu zdjęciami, powiedzmy portretami kwiatów. To jest już czysta artystyczna fotografika.
OdpowiedzUsuńZachwycił mnie mak wśród kłosów na tle nieba, jest już na mojej tapecie.
Gratuluję
Świetny jest twój wiersz.
I nie zgadzam się z wypowiedzią Asmodeusza. To nie pesymizm, to bardzo smutna prawda. Niestety rasa ludzka jest najokrutniejsza, najbardziej zła wśród istot na ziemi, zakłamana, zdziczała, fanatyczna razem ze swoimi wymyślonymi bogami, jedyna rasa niszcząca ziemię i co najgorsze mordująca i niszcząca siebie samą. Dobre wyjątki jakie się w niej pojawiają są jedynie wyjątkami.
W ogólnym miliardowym stadzie jest przerażająca.
Nie trzeba daleko szukać, wystarczy posłuchać i pooglądać codzienne wiadomości TV.
Całkowicie zgadzam się z tobą Dag, a powiedziałbym jeszcze więcej i dosadniej.
Bardzo ciepło pozdrawiam
Kwiaty , to coś, czego nam trzeba do życia Rysiu. Kocham kwiaty i zwierzęta...ludzi mniej.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię serdecznie i dziękuje za komentarz...jak zawsze miły i serdeczny.:)