sobota, 29 września 2018

...

rankiem bladym przyjdziesz

myśli rozszalałe
palcem na wodzie zapiszesz
i ominiesz wzrokiem

moje zapatrzenie








                                       

28 komentarzy:

  1. Trzy razy czytałam... krótki wiersz, składny
    - a ileż zasupłanych myśli się pojawia!

    Zdjęcie. Droga.
    Na niej drzewa po przeciwnych/przeciwległych
    stronach. Jedno stoi prosto. Jest takie dumne,
    a drugie się "odgina/odchyla", jakby się nieco
    boczy. Tak często bywa z ludźmi.
    Niby są razem, ale coś ich dzieli...
    "Look" na las coś mi przypomina - to takie odległe!
    Aż strach wspominać bezpowrotne.

    Nie zapisujmy życia palcem na wodzie!!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pięknie to nazywasz...'zasupłane myśli'.
      Twoje komentarze to jak rozmowa w realu, mam takie wrażenie Ninel:-) Niestety, są tacy, którzy zapisują plany palcem na wodzie i nigdy ich nie realizują.
      Cieplutkie pozdrawiam:-)

      Usuń
  2. Och, jak tu dobrze, na tym blogu... Chwila wytchnienia przy tym, co lubię.
    Tak się, cieszę, że tu trafiłam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jest mi niezmiernie miło:-) Posyłam pozdrowienia Frau Be.

      Usuń
  3. Przeczytałam ten wiersz raz. Tyle wystarczyło by zapadł mi głęboko w pamięć.
    Zdjęcia magiczne:)
    Serdeczności Dag!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Amasjo. Już chłodniej...więc i wiersz zimniejszy, ha, ha.
      Pozdrawiam jesiennie:-)

      Usuń
  4. ..zadumałam się nad niezwykłością istnienia, majestatycznego piękna, zachwyciłam cudami..
    ..Twój wiersz przenika głębią myśli..zdjęcia feeryczne, zajwiskowo piękne..

    - pozdrawiam Cię A. najcieplej i najserdeczniej :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Mgiełko, Twoje komentarze to poezja. Miło jest Ciebie odwiedzać i gościć u siebie.
    Cieplutko pozdrawiam:-)

    OdpowiedzUsuń
  6. a ja tak tu posiedzę cichutko z moim bólem głowy gdzieś w kąciku pozwolisz?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie w kąciku, ale usiądź tu, zemną przy stole, napijemy się kawy:-)

      Usuń
  7. Odpowiedzi
    1. Niebo...to tyle piękna i pozytywnych emocji. Obserwuję je i chłonę, bo później nic niepewne :-)

      Usuń
  8. myśli rozszalałe piszę dzień po dniu
    szukam siebie
    na pustyni człowieczeństwa
    wypełnionej fanatyzmem i głupotą

    a ty nie uciekniesz
    przed kolorami słońca
    przed snami
    przed światłem

    w tobie jest to piękno
    malowanej tęczy
    cichych szeptów liści
    jesiennego dnia


    pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Piękno...ech Rysiu to jedynie pojęcie względne i każdemu kojarzy się z czymś innym :-)
      Ps. zaczęły rosnąć grzybki! Jutro idziemy w las!
      Pozdrawiam ciepło.

      Usuń
  9. DAG.
    Tak szybko czas mija
    - dobrze, że dałaś znak...

    OdpowiedzUsuń
  10. Ninel. Mija jesień, mija życie, ja ciągle mam coś ważnego do zrobienia...chyba troszkę się lenię. Postaram się niedługo coś tu wkleić i zajrzeć do Ciebie. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  11. tyle może i śmiechu
    ubaw co niemiara
    tylko psy skowyczą radośnie
    połykając karty papieru

    przychodzi koniec tego teatru
    pośród widzów lekkie poruszenie
    to wstęga nieudolności
    wije się po kolanach

    a my mamy stuletnią wolność
    trupy po lasach
    potoczki łez
    suchość w gardle od krzyku

    to nic, że w mgle nie widzę ciebie
    ani stóp twych bosych
    ani czerni za paznokciem
    czuję ciepło twoich dłoni

    które zamkną mi oczy

    OdpowiedzUsuń
  12. Zajrzałam, a tu niespodzianka...DZIĘKUJĘ Rysiu. Setna rocznica niepodległości...hmm, skoro sami siebie niewolimy, jakże tu o niepodległości mówić. Cieplutka ta nasza polska jesień, daje tyle kolorów. Pozdrawiam Cię serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  13. bawię się jeszcze troszkę i hi hi

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Baw się Rysiu z nami...jak najdłużej!
      Pozdrawiam cieplutko:-)

      Usuń
  14. ..stęskniłam się za Tobą A. barakuje mi Twoich niezwykłych obrazów i słów :)

    - pozdrawiam najcieplej i najpiekniej ;)
    p.s. nawet kiedy koczuję w swojej stagnacji zaglądam do Ciebie i nasycam sie pięknem..

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie wiem czemu, ale ilekroć tu wchodziłam,
      nie mogłam ruszyć ręką.
      Czułam się pusta i bezradna Mgiełko.
      Pozdrawiam ślicznie i dziękuję Ci, że jesteś:-)

      Usuń
  15. DAG.
    Przyjdź i TY w to miejsce
    - nie każ dłużej nas smucić(hm...)
    Będę nadal tu zaglądać, choć u mnie
    chwilowa/czasowa przerwa.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To nie tak Ninel, że ja zapomniałam, nie tak. Są takie dni, że ...ech, przecież Ty mnie rozumiesz bez słów.
      Pozdrawiam najcieplej, najpiękniej jak potrafię:-)

      Usuń
  16. Piękne zdjęcia. To z lasem i niebem burzowym jest dla mnie niesamowicie magiczne, bajeczne. :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Tak, to piękne zdjęcie, atmosfera nad jeziorem była niesamowita, kiedy nad las nadciągnęły chmury. Burzy nie było:-)
    Pozdrawiam Agnieszko.

    OdpowiedzUsuń