Jesiennie....

 Leopold Staff

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny

I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,

Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...

Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną

I światła szarego blask sączy się senny...

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

[....]

Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie

I zmienił go w straszną, okropną pustelnię...

Z ponurym, na piersi zwieszonym szedł czołem

I kwiaty kwitnące przysypał popiołem,

Trawniki zarzucił bryłami kamienia

I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia...

Aż, strwożon swym dziełem, brzemieniem ołowiu

Położył się na tym kamiennym pustkowiu,

By w piersi łkające przytłumić rozpacze,

I smutków potwornych płomienne łzy płacze...[...]

Fot. własne.

Już nic się nie zmieni

================

jak trudno zatrzymać wodę

kiedy rzeką ucieka

tak trudno pośród ludzi

odnaleźć człowieka

musnęło mnie szczęście

choć tak krótko trwało

miałam serce i duszę

mnie wciąż było mało

ciągle było mało

nie umiałam cenić

odleciało szczęście

już nie czas to zmienić

Daglezja

😢😢😢😢😢

 ŚPIJ PIESKU ŚPIJ...TAK SMUTNO BEZ CIEBIE ...

Śpij piesku, śpij…

śpij i słodko śnij.

Może tam za mostem

są też psy radosne.

Nie ma bólu, 

nie ma złości

za to pełno jest miłości.

Kiedy nasze ścieżki

spotkają się w niebie,

 ja rozpoznam ciebie

i będziemy hasać

po lasach po polach,

tuląc  wierne serce,

taka nasza dola.

A.P. Fot.wł.

To już trzeci miesiąc odkąd  Go nie ma .....a ja ciagle wsłuchuję się w szum wiatru...

może zaszczeka :-((((

Strumyk.......

      -//-

szemrze cicho strumyk o rzeczce zza lasu chciałby do niej płynąć ma tak mało czasu od deszczu do deszczu sucha pora lata stumyk do szemrania szepty ciche wplata i szepcze i szumi i tęsknie zawodzi do rzeczki daleko a deszcz nie przychodzi och gdyby życzenia moje się spełniały toby dla strumyczka rzeczkę zatrzymały

Czekanie

 czuję zieleń trawy 

o świcie

słyszę wibracje ptasich skrzydeł

 w locie

widzę myśli dalekie jak biegną 

trajektorią marzeń

czekam kiedy poczuję śpiew

 serca

                            Wisterie w różnych odcieniach

                             w tym roku ominął je mróz. 

                            Fotki robione wieczorem, telefonem  [u córki ]  :-)

Dag.

Wiosna mniej radosna..........

 rozwiośniło się nam rozwiośniło

tylko chmury jakieś nieswoje

tylko słońce jakby bledsze

w lesie słyszę niepokoje

ptaki się rozświergotały 

trzmiele w fiołkach nosy moczą

tylko kwiaty jakieś bledsze

tylko gwiazdy smutne nocą

Z ogródka

Święta w Kołobrzegu

Też z mojego ogródka

Daglezja

Chwile i ich ulotność.....

 Chwile

=======

są chwile

które grzechem byłoby

nie nawlec 

na nitkę wspomnień

bez tych chwil

jakże ubogie stałoby

się nasze życie

szarawe samo w sobie

nie zostawiaj chwil

na niepamięć

układaj z precyzją

w kuferku pamięci

Ulotność

------------

bywają chwile 

długie jak wieki 

bywają krótke

na drgnienie powieki 

są chwile w pamięci

przeżyte przed laty

wpisane kolorem

jak kamień lub kwiaty

 

wpisane uśmiechem

radością lub  płaczem 

każda z nich w duszy

wpisana inaczej 

Listopad....

 listopad

liść opadł

mgły siwe nad polami

na niebie

sznur gęsi

obrazy maluje skrzydłami

na trawie

szron biały

w  malarza się bawi

zimy nie może 

bez bieli  zostawić

Daglezja

Wiersz sprzed  dwu miesięcy...grudzień i styczęń  umknęły we mgle. Mgła może być ciepła i dobroczynna 😀

Bezimienna :-)

czemu mnie z wężem

i jabłkiem postrzegasz

a nie z kwiatem wiśni 

lub innego ziela

jestem bezimienna

jak jaskółka w locie

albo kruczy cień

mojego przyjaciela

Daglezja

Jeszcze zieleń cieszy serce 💝

💖Więź między człowiekiem, a jego zwierzakiem może być tak silna jak ta między rodzicami a dziećmi. Niesamowite prawda? A jednak nauka to potwierdza. Ostatnie badania wykazały, że kiedy tracimy zwierzaka, ból może być tak intensywny albo nawet większy niż przy utracie krewnego.

Dlaczego tak się dzieje? Spędzając czas ze swoimi zwierzętami, nasze ciało wydziela oksytocynę, ten sam hormon, który aktywuje się gdy przytulamy bliską osobę. Ta chemiczna więź jest tak potężna, że przekracza bariery języka i gatunku.

Nakłamałam...

 nakłamałam sobie 

lasy pełne cienia

kryształowe  wody

kwiaty i wzruszenia

nakłamałam twoje oczy

ciepłe dłonie

pocałunki 

pod kopułą nieba

rankiem senna

przebudzona otrzeźwiała

znowu kłamię 

i nic się nie zmienia

Daglezja